IMAM HANAFI

Selepas tumbangnya kerajaan Bani Umaiyah pada tahun 132 hijrah 1749 Masihi muncul pula kerajaan Bani Abbasiyah. Timbul pertelingkahan pendapat antara orang Alawayyin (keluarga Saidina Ali) dengan Abbasiyah (keluarga Abbas bin Abdul Mutalib) dan Syiah dengan Khawarij. Kemudian muncul pula fahaman Muktazilah, Jabariyah, Qadariyah, Ahli Sunnah Waljamaah dan sebagainya. pada ketika itulah munnculnya empat orang imam besar iaitu Imam Abu Hanifah (Imam Hanafi),Imam Malik bin Anas(Imam Maliki),Imam Muhammad  Idris (Imam Syafie) dan Imam Ahmad bin Muhammad(Hanbal).

      Imam Abu Hanifah dilahirkan lebih dahulu daripadaimam- imam yang lain. Nama sebenarnya An-Nukman bin Thabit lahir pada tahun 80 hijrah atau 699 Masihi di sebuah kampung bernama Anbar di daerah kufah Baghdad. Mendapat gelaran Abu Hanifah kerana beliau suka membawa dakwat ke mana sahaja dia pergi  lalu digelar Hanifah beerti dakwat dalam bahasa Parsi.

      Imam Abu Hanifah terkenal sebagai seorang alim dalam ilmu fikah dan tauhid. Beliau belajar lebih daripada 200 orang ulama yang terbilang pada masa itu, antaranya Abdullah bin Umar, Abdullah bin Abbas dan Abdullah bin Masud.

       Imam Abu Hanifah dikurniakan umur yang panjang. Beliau sempat hidup di bawah pemerintahan kerajaan khalifah Bani Umaiyah dan Bani Abbasiyah.

       Imam Abu Hanifah pernah berkata"Sekiranya aku tidak mempunyai keluarga, aku pasti tidak menyimpan duit walau satu dirham."

       Imam Abu Hanifah meninggal dunia di dalam penjara pada tahun 150 hijrah ketika  berumur 70 tahun. Beliau dikebumikan di tanah perkuburan  al- Khaizaran yang terletak di Timur Kota Baghdad.

        Semasa hidupnya, Imam Abu Hanifah tidak sempat menyusun kitabnya. Namun, beliau mempunyai anak murid yang ramai. Mereka yang menulis dan menyusun kitab berdasarkan pendapat yang dicurahkan guru mereka.